Anatolische herdershond: hondenras profiel

De Anatolische herdershond

Oorspronkelijk werd de Anatolische herdershond gebruikt om schapen in Anatolië te bewaken. Deze herdershonden kunnen hard werken, zijn enorm sterk en kunnen goed tegen extreme weersomstandigheden. Anatolische herdershonden kunnen goed tegen warm weer in de zomer en lage temperaturen tot vriezen aan toe in de winter.

De Anatolische herder is een grote hond met een stevige bouw. Ze zijn erg wendbaar en kunnen een snelheid bereiken tot 50 km/u. Het zijn lieve honden die brutaal gedrag kunnen vertonen, maar ze zijn niet agressief. Volwassen Anatolische herdershonden zijn wantrouwend tegenover vreemde mensen, maar zijn hondstrouw aan hun eigenaar.

De Anatolische, ook wel Kangal of Turkse herdershond genoemd, is een stabiele, waakse en zelfstandige hond. Zij nemen graag zelf het initiatief als ze denken dat er iets niet in orde is. De Turkse herderhond kan terughoudend zijn naar vreemde mensen, maar erg lief voor de eigen familie. Ze zijn vaak niet al te vriendelijk vriendelijk naar andere honden. Het bewaken van zijn of haar eigen roedel is namelijk een zeer belangrijke taak voor de Kangal.

3 weetjes over de turkse herdershond

1. Grote honden

De grootste hond in Groot Brittannië is een Anatolische herdershond. Kurt is bijna 1 meter groot, en zo’n twee meter als hij op twee poten staat. De grote hond weegt iets meer dan 66 kg en is één van de grootste honden ter wereld. Hem voeden kost tot wel 130 euro per maand.

2. Maar ook gevoelig

Anatolische herdershonden zijn gevoelig voor verdoving en anesthesie. Dit is belangrijk om te weten als je bij de dierenarts gaat.

3.  Van wolf naar luipaard

Vroeger werden ze vooral gebruikt om de schapen van wolven te beschermen. Tegenwoordig worden ze ook gebruikt in Afrika om de kuddes te beschermen van luipaarden. Vroeger werden ze neergeschoten. Met de komst van de Anatolische herdershond proberen ze de dieren eerder af te schrikken. Op deze manier worden er geen luipaarden gedood.

Origine en afkomst

De Anatolische herderhond, of Kangal, is een oud hondenras dat zo’n 6000 jaar geleden in Centraal-Azië werd ontdekt. De Kangal komt uit Turkije en is van nature een waakhond. Daarom dat sommigen verwijzen naar de Turkse herdershond. Het is de enige hond ter wereld die een gevecht wint van een wolf en ze kunnen ook op tegen jakhalzen en beren. Daarom worden Anatolische herdershonden ingezet als schapenherder.

Anatolische herdershonden staan wereldwijd bekend als de hond die nergens bang voor is. Hij heeft een groot uithoudingsvermogen en de hond moet de vrijheid krijgen om zelfstandig dingen te kunnen ondernemen. De naam Kangal is waarschijnlijk ontstaan omdat het ras vroeger voornamelijk in het Kangal district werd gehouden.

Op een gegeven moment hebben de Britten en Amerikanen de Anatolische herder meegenomen uit Turkije. Het ras was echter minder huiselijk en gehoorzaam dan verwacht, waarna de Kangal werd gekruist met vriendelijke rassen als Golden retrievers en Labradors. De Anatolische herdershond is hierdoor een verzamelnaam geworden voor zowel rasechte Kangals als kruisingen.

Karakter van de Anatolische herdershond

De Anatolische herdershond is een zelfverzekerde hond die erg waakzaam is. Hij zal er alles aan doen om zijn of haar gezin te beschermen en is naar zijn gezin toe erg aanhankelijk. Je hoeft niet bang te zijn dat de hond zichzelf opdringt: daar is hij veel te zelfstandig voor. De hond heeft geen toestemming nodig om actie te ondernemen als de situatie daarom vraagt volgens de hond. Het is daarom erg belangrijk om Anatolische herdershonden vanaf de puppyfase intensief te trainen.

Anatolische herders zijn bovengemiddeld slim, dominant en zelfvoorzienend. Als puppy is het daarom belangrijk om de hond zoveel mogelijk te laten socialiseren met andere mensen en honden. Omdat de hond niet alleen slim en zelfstandig, maar ook erg waaks is, is het erg belangrijk om de hond zo vroeg mogelijk te introduceren aan alle indrukken van de wereld. Zo voorkom je dat de hond schuw wordt en tijdens de uitlaatronde probeert aan te vallen.

Anatolische herdershonden hebben niet veel behoefte aan spelen. Ze hebben wel voldoende lichaamsbeweging nodig. De hond moet minimaal twee keer per dag een uur wandelen en heeft tussendoor ook beweging nodig om energie kwijt te raken. Het is daarom fijn als de hond toegang tot een grote tuin waar hij of zij zijn energie in kwijt kan.

Met de kinderen in het gezin kunnen Anatolische herdershonden over het algemeen goed omgaan. Het is alleen wel belangrijk dat de hond met respect wordt behandeld en de kinderen de hond niet proberen te gebruiken als hobbelpaard. Houdt altijd toezicht op Anatolische herdershonden in de buurt van kinderen, zeker wanneer er vriendjes of vriendinnetjes op bezoek zijn. Als het onderlinge spelen van de kinderen door de hond als gevaarlijk wordt gezien, dan is de kans groot dat hij het kind uit het gezin gaat beschermen. Dit kan voor gevaarlijke situaties zorgen.

Tegen andere dieren zijn de honden buitenshuis vaak afwachtend en soms schuw. Tegen andere dieren binnen het gezin zijn de honden ook vriendelijk. Heb je bijvoorbeeld een kat? Dan heeft de kat niets te vrezen zo lang de hond in zijn eigen omgeving is. Dit betekent echter niet dat de hond buitenshuis niet op katten jaagt.

Uiterlijke kenmerken van de Kangal

De Anatolische herdershond heeft een zandkleurige vacht met weinig witte plekken. De vacht is kort tot halflang met een dikke ondervacht. Als de hond in de rui is dan is het nodig om de vacht regelmatig te borstelen.

Zorgen voor een Anatolische herderhond

Verzorging en ziektes

Voor de verzorging van de Anatolische herdershond zijn er geen speciale vereisten. Deze honden leven vaak samen met een kudde schapen en kunnen zowel binnen als buiten goed overleven. Leg de Anatolische herder niet aan een ketting en beperk de ruimte die hij of zij heeft niet tot een kennel. Hier houden ze niet van. Zorg voor een groot erf dat omringd wordt met een hek van minstens twee meter hoog om ervoor te zorgen dat de hond vrij kan rondrennen, maar niet kan ontsnappen.

Sommige Anatolische herdershonden hebben een aanleg voor aandoeningen als hypothyroïdie en ooglid entropie. Het komt vrijwel niet voor, maar bereid je ook voor op heupdysplasie bij dit ras. Anatolische herdershonden zijn over het algemeen gevoeliger voor anesthesie dan andere honden en het immuunsysteem van deze honden ontwikkeld zich trager. Je kunt het immuunsysteem ondersteunen met goede voeding, afgestemd op de leeftijd en behoeften van de hond.

Hoeveel en wat eet de Turkse hond?

Hoe groter de hond, hoe meer voeding hij of zij nodig heeft. Een jong volwassen Kangal eet al snel 4 scheppen droogvoer per dag als de brokken de juiste voedingsstoffen, vitaminen en mineralen bevat. Geef de hond bij voorkeur op maat gemaakte brokken voor grote honden. Naarmate de hond groter wordt zullen de voedingsbehoeften ook veranderen. Geef je de hond niet voldoende eten? Dan is de kans groot dat hij gaat jagen om de honger te stillen.

Vind je het lastig om de juiste voeding voor je Anatolische herder te kiezen? Neem dan gerust contact op met je dierenarts. De dierenarts kan je meer vertellen over de behoeften van jouw hond en welk voedsel hier het beste bij past. Zo houd je je hond gezond en gelukkig, waardoor jij als baasje ook gelukkig blijft!

Maak ook kennis met de andere hondenrassen: