Australische herder: hondenras profiel

De Australische herder

Australische herder is van oorsprong een schapendrijver, afkomstig uit de Verenigde Staten. Deze middelgrote hond is heel intelligent en actief, waardoor hij uiterst geschikt is als sportmaatje. Hij werkt graag, en wie hem veel aandacht en tijd geeft, zal veel liefde terugkrijgen. Kortom, hij is het ideale gezelschap voor actieve mensen. Daarnaast wordt hij ingezet als reddingshond of hulphond.

De Australische herder is een trouwe, energieke en zeer intelligente hond. Het ras behoort tot de herdershonden, gekend voor het hoeden van schapen, die getypeerd worden door enkele aparte karaktertrekken. Deze honden zijn gedreven werkers en hebben nood aan veel beweging. Bovendien zijn ze super slim, waardoor ze eigenlijk continu behoefte hebben aan mentale en fysieke actie. Een consequente training, veel liefde en een goede routine maken de Australische herders gelukkig.

3 weetjes over de Australische herders

1. Verschillende oogkleuren

Australische herders kunnen verschillende oogkleuren hebben. De meesten hebben blauwe ogen, maar ook groen en bruin komen voor. Het komt zelfs regelmatig voor dat een hond twee verschillende ogen heeft, waarbij één dan blauw, groen of lichtbruin is en het andere bruin.

 2. Entertainers

Australische herders werden niet enkel ingezet als herdershond op boerderijen, maar ook bij paardenshows en rodeo’s. Hun taak was om de paarden en stieren te drijven, en zo het publiek te entertainen.

3. Van waar komt de naam?

Niemand weet met zekerheid waar de naam vandaan komt. Hoewel het ras de ‘Australische herder’ heet, is het ras niet uit Australië, maar wel uit de Verenigde Staten afkomstig.

Karakter van de Australische herdershond

Australische herders hebben van nature een drijfinstinct, wat betekent dat ze de neiging hebben om andere dieren of mensen te drijven. Daarom is een consequente training van belang. Door hun hoge intelligentie worden Australische herders vaak ingezet als reddingshond of hulphond. Daarnaast zijn ze heel gevoelig aan geluid, wat van hen uitstekende waakhonden maakt. Dit houdt echter ook in dat ze bang zijn voor harde of onverwachte geluiden, zoals vuurwerk.

Australische herders kunnen goed overweg met kinderen. Ze spelen graag, blijven hun gezin heel trouw en zullen er alles aan doen om de gezinsleden te beschermen. Bij jongere kinderen voelen Australische herders soms de drang tot drijven, waarbij ze soms naar de enkels happen. Je houdt jongere kinderen dan ook best in het oog. Hoewel ze naar vreemden toe vaak voorzichtiger zijn, leert goede socialisatie hun met verschillende types mensen om te gaan.

Australische herders gedragen zich over het algemeen vrij sociaal bij andere dieren. Ze hebben behoefte aan veel socialisatie en komen goed overeen met honden. Kleinere dieren wakkeren soms hun drijfinstinct aan, maar dankzij een vroege socialisatie komen Australische herders met vrijwel alle dieren overeen.

Geschiedenis van de Australische herder

In het noorden van de Verenigde Staten werden verschillende rassen gekruist met als doel honden met een groot werkvermogen te fokken. De Australische herder stamt vermoedelijk af van de herdershonden uit het Baskenland.

In de negentiende eeuw emigreerden immers veel Baskische herders via Australië naar de Verenigde Staten. Tijdens hun emigratie hadden ze de kans om hun herdershonden met vele andere rassen, zoals de Duitse herder, te kruisen.

Het huidige ras, dat in 1950 officieel werd erkend, kwam in de VS tot stand. Aan het einde van de éénentwintigste eeuw bereikte het ras Europa.

Verzorging van de Australische herder

De Australische herder heeft veel aandacht en verzorging nodig. Met hun hoge energielevel en intelligentie hebben ze behoefte aan regelmatige beweging en training. Verder moeten Australische herders dagelijks tot wekelijks geborsteld worden.

Training

Australische herders zijn zeer slim en erg leergierig. Met een goede en consequente training worden ze erg gehoorzaam. Het is belangrijk dat ze als puppy veel kunnen socialiseren met andere mensen, dieren en honden, aangezien ze naar vreemden toe voorzichtiger en defensiever zijn. Ze reageren het best op positieve feedback.

Beweging

Australische herders zitten barstensvol energie en hebben dan ook veel beweging nodig. Ze hebben zeker één tot twee uur beweging per dag nodig om verveling of frustratie te vermijden. Dit kan je opdelen in twee kortere wandelingen of één grote, maar houd Australische herders altijd aan de leiband. Door hun drijfinstinct hebben ze namelijk de neiging andere dieren of mensen te achtervolgen.

Hoe intensiever de activiteit, hoe blijer de Australische herder; het zijn dan ook ook ideale sportmaatjes. Hun spieren en brein hebben continu actie nodig, dus zal een grote, omheinde tuin goed van pas komen. Zo kunnen ze vrij rondlopen en spelen, maar vergeet niet dat ze regelmatig aan het werk willen.

Vacht

Australische herders hebben een dikke, halflange, dubbele vacht die veel verzorging vraagt. Omdat ze bijna het hele jaar door ruien, moeten ze minstens één keer per week geborsteld worden. Als ze hun wintervacht verliezen, is een dagelijks borstelmoment dan ook aangewezen. Hun vacht is erg weerbestendig en ze hebben slechts af en toe een bad nodig.

Voeding

Hoe groter en actiever de hond, hoe meer voeding hij nodig heeft. Een Australische herder mag dan ook per dag tot dertig gram voeding per kilo lichaamsgewicht krijgen. Het eten wordt best gespreid over twee maaltijden per dag, zodat je hond zijn eten goed kan verteren. Een Australische herder mag zowel brokken als natvoer eten. Het is van belang dat  de maaltijd vlees bevat, omdat dit een bron van proteïne is, wat goed is voor een energiek ras. Je kan ook afwisselen tussen nat- en droogvoer.

Ziektes en afwijkingen

De Australische herder heeft kans op enkele erfelijke ziektes. Zo heeft dit ras bijvoorbeeld een verhoogde kans op cataract, ook wel staar genoemd. Daarnaast heeft de Australische herder net zoals de border collie kans op collie eye anomalie. Dit zijn afwijkingen van het oog, waardoor de hond slechtziend of zelfs blind kan worden. Omdat oogproblemen vaak voorkomen bij dit ras, kan je voor aankoop een oogtest van de ouders aanvragen.

Een andere, veelvoorkomende aandoening bij de Australische herder is epilepsie. Verder komt ook heupdysplasie voor, een ontwikkelingsstoornis van de heupkom die erg pijnlijk kan zijn.

Bovendien moet je er altijd voor zorgen dat je hond voldoende vers water heeft. Een actieve hond moet veel kunnen drinken. Iedere hond is anders, dus als je vragen hebt, aarzel dan niet om even bij je dierenarts binnen te wippen.

Wat kost een Australische herder?

De aankoopprijs van een Australische herder varieert sterk. Voor een pup kan je rekenen op een prijs tussen de 1.000 en de 1.500 euro. Als de pup een stamboom heeft, kan dit bedrag echter oplopen. Een stamboom geeft meer informatie over de afkomst van je hond. Sinds enkele jaren stijgt de populariteit van dit ras, waardoor de prijs ook stijgt.

De aankoopprijs van je hond beslaat slechts een klein deel van het totale kostenplaatje. Je moet namelijk ook rekening houden met andere kosten, zoals een eet- en drinkbak, hondentuig en speelgoed. De prijzen variëren per merk en per grootte van het artikel. Voor voeding betaal je jaarlijks zo’n 500 euro, en als je hond speciale voeding nodig heeft, loopt het kostenplaatje op.

Daarnaast heeft een hond ook medische zorg nodig. Veel baasjes kiezen voor een jaarlijkse controle bij de dierenarts, of ze laten hun hond castreren of steriliseren; en soms wordt de hond ziek of moet hij geopereerd worden. Gemiddeld betaal je tussen de 200 en de 300 euro aan medische kosten per jaar. Bovendien zijn er ook andere verzorgingskosten, zoals vachtverzorging, wat kan oplopen tot ongeveer 300 euro.

Maak ook kennis met de andere hondenrassen: