De Duitse herder staat bekend om zijn veelzijdige karakter: hij is trouw, intelligent, hardwerkend en gehoorzaam. Hij is niet alleen een uitstekende gezinshond, maar wordt ook vaak als blindengeleidehond of politiehond getraind. De Duitse herder is namelijk een dappere hond die zeer kalm kan blijven onder druk. Deze initiële herdershonden worden tegenwoordig dan ook vaak ingezet voor verschillende doeleinden.
TYPE: Herdershond
GROOTTE: 55 tot 65 centimeter groot
GEWICHT: 22 tot 40 kilogram
VACHT: Ruwe, halflange dubbele vacht
KLEUR: Zwart, bruin, grauw, rood
LEEFTIJD: 9 tot 13 jaar
KARAKTER: Aandachtig, intelligent, trouw, gehoorzaam, dapper
GESCHIKT VOOR: Gezinnen met tuin, politiehond
ORIGINE: Duitsland
De Duitse herder gaat erg voorzichtig om met vreemden en is altijd op zijn hoede, wat van hem een goede waakhond maakt. Een goede training is echter van groot belang, zodat hij geen dominante houding ontwikkelt. Dankzij de intelligentie en het grote leervermogen van dit ras, is het dier graag elke dag bezig.
| Energie | Hoog | Intelligent | Hoog |
| Algemene gezondheid | Normaal | Levensduur | Hoog |
| Sociaal | Hoog | Kindvriendelijk | Hoog |
Snel zoeken
3 weetjes over de Duitse herder
1. Heldhaftige hulphonden
Reddingsteams zetten Duitse herders in na de terreuraanslagen van 11 september 2001 om overlevenden te vinden. Een hond genaamd Appollo ontving zelfs een prijs voor zijn heldhaftige optreden.
2. Enorm reukvermogen
Honden hebben sowieso een betere reukzin dan mensen omdat ze meer geurreceptoren hebben. Maar het reukvermogen van Duitse herders overtreft dat van andere rassen.
Het is dan ook geen wonder dat ze goede politie- en speurhonden zijn. Zo helpen ze bij de opsporing van bommen, drugs en tegenwoordig ook bij de detectie van het coronavirus.
In september 2020 ging in Finland een trainingsprogramma van start waar Duitse herders leren om het coronavirus te ruiken.
3. Naamsverandering
Na de Tweede Wereldoorlog vermeden veel landen alles wat Duits was, dus kreeg dit ras tijdelijk de naam Elzasser Wolfshond. Vele jaren later werd de oorspronkelijke naam hersteld.
Karakter van de Duitse herder
Zijn betrouwbare en liefdevolle karakter maakt van de Duitse herder een uitstekende gezinshond. Hij vindt het belangrijk om met alle gezinsleden, kinderen incluis, een goede band op te bouwen.
De Duitse herder is een geweldig speelmaatje en kan uren zoet zijn in de tuin. Verder is dit ras dol op beweging en gaat het graag mee uit wandelen of lopen, maar ook andere sporten vallen in de smaak.
Zijn herdersinstinct kan er in uitzonderlijke gevallen toe leiden dat hij durft happen. Leer kinderen daarom hoe ze op een juiste manier met dit ras moeten omgaan en houd altijd een oogje in het zeil.
De Duitse herder is vrij sociaal en komt mits een vroege socialisatie ook goed overeen met andere honden. Hij is meestal opgewonden als hij andere honden tegenkomt tijdens een wandeling. Zijn herdersinstinct steekt soms wel de kop op wanneer kleinere dieren zijn aandacht weten te trekken.
Geschiedenis van de Duitse herder
De Duitse herder is al een erg oud ras: zijn voorouders kwamen namelijk reeds in de zevende eeuw in Duitsland voor. Deze hadden toen al verschillende taken, zoals het hoeden en drijven van schapen en het bewaken van het erf van herders. De Duitse herder zoals hij vandaag gekend is, vond echter pas in 1899 zijn oorsprong.
De Pruisische edelman en cavalerieofficier Max von Stephanitz, wiens doel het was om een veelzijdig ras te fokken, wordt gezien als de grondlegger van het huidige ras. Stephanitz had een welomlijnde visie wat het karakter van het ras betrof. Het moest moedig, trouw, gehoorzaam en hardwerkend zijn.
Tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog werden deze eigenschappen “Duitse deugden” genoemd.
De Duitse herder werd best vaak ingezet als legerhond, zo ook door de nationaalsocialisten in de Tweede Wereldoorlog Daarom werd de naam van de Duitse herder in enkele landen tijdelijk veranderd naar ‘Elzasser wolfshond’, iets wat pas in 1977 werd teruggedraaid.
Verzorging van de Duitse herder
Duitse herders hebben behoorlijk wat zorg, training en aandacht nodig, maar ze zullen je bedanken met hun gehoorzaamheid en liefde.
Geduldige training
Duitse herders zijn intelligent en erg leergierig, maar zonder de juiste training kunnen ze zeer dominant of zelfs agressief worden. Niet alleen gehoorzaamheidstraining is van groot belang, maar ook socialisatie met andere mensen en dieren.
Duitse herders zijn erg gedreven en leren snel bij, wat de training vrij gemakkelijk maakt. Positieve feedback, zoals complimentjes of snoepjes, is een goede manier om hen te belonen.
Beweging
Duitse herders zijn erg energiek en hebben dan ook behoefte aan veel beweging. Dit ras heeft dagelijks minimum 45 tot 60 minuten beweging nodig om al zijn energie kwijt te kunnen.
Naast wandelen zijn Duitse herders dol op lopen en spelen, wat hen goede loopmaatjes maakt. Als ze niet al hun energie kwijt kunnen, bestaat de kans dat ze probleemgedrag ontwikkelen, zoals veel blaffen en graven.
Vacht
Duitse herders hebben een ruwe, dubbele, halflange vacht met een dikke ondervacht. Ze verliezen vooral tijdens de ruiperiode, die twee keer per jaar plaatsvindt, veel haar.
Het volstaat om Duitse herders wekelijks, en vaker tijdens de ruiperiode, te borstelen. Ze mogen af en toe ook in bad.
Duitse herder voeden
Omdat de pups snel groeien, moeten Duitse herder pups caloriearm voedsel eten. Dit voorkomt dat de kleintjes té snel groeien, met gewrichtsproblemen tot gevolg.
Een volwassen Duitse herder met een gemiddeld activiteitsniveau krijgt ongeveer 300 gram voer per dag. Dit kan je verdelen over verschillende kleinere porties doorheen de dag.
Dankzij het juiste dieet verleng je de levensverwachting van je hond. Zorg er ook voor dat je hond altijd voldoende vers water heeft.
Als je vragen hebt rond voeding of als het gewicht van je Duitse herder je zorgen baart, ga je best langs bij je dierenarts. Hij kan je informeren over de noden van jouw hond en over welk voedsel het meest geschikt is.
Vaak voorkomende ziektes bij Duitse herders
Bij de Duitse herder moet je rekening houden met enkele mogelijke ziektebeelden. Zo heeft dit ras bijvoorbeeld aanleg voor heup- en elleboogdysplasie.
Heupdysplasie is een ontwikkelingsstoornis van de heupkom die erg pijnlijk kan zijn. Elleboogdysplasie is een pijnlijke afwijking die tot kreupelheid leidt en in meerdere vormen voorkomt.
Daarnaast komt ook degeneratieve myelopathie voor, een ziekte waarbij de zenuwvezels in het ruggenmerg aangetast worden. De spieren in de achterpoten worden geleidelijk aan zwakker, tot de hond zijn achterpoten niet meer kan gebruiken.
Verder kan ook spondylose optreden, een aandoening van de tussenwervelschijven. Als gevolg daarvan gaat het lichaam nieuw botweefsel aanmaken dat vervolgens rond de tussenwervelschijven groeit, waardoor de gewrichten kunnen vergroeien en de rug steeds minder flexibel wordt.
Hoeveel kost een Duitse herder?
De prijs van een Duitse herder kan erg variëren en hangt af van de populariteit op dat moment. Voor een pup van een erkende fokker reken je best op een prijs tussen de 1.000 en de 1.500 euro.
Deze pups vallen in een hogere prijsklasse, omdat ze een erkende stamboom hebben. Ook verschillende factoren zoals leeftijd, afkomst, kleur … beïnvloeden de prijs.
Je koopt het best bij een erkende fokker, aangezien deze net iets meer garantie kan geven wat een goede afkomst betreft.
De aankoopprijs van je hond beslaat slechts een deel van het totale kostenplaatje. Er zijn namelijk ook producten die je moet aankopen, zoals een hondenhok of speelgoed.
De prijzen variëren per merk en per grootte van het artikel. Verder bedraagt voeding jaarlijks zo’n 500 euro, en als je hond speciale voeding nodig heeft, loopt het kostenplaatje op.
Een hond heeft ook medische zorg nodig: een jaarlijkse controle bij de dierenarts, een eventuele operatie en medicatie … Gemiddeld betaal je tussen de 200 en de 300 euro aan medische kosten per jaar.
Bovendien zijn er ook andere verzorgingskosten, zoals vachtverzorging, wat kan oplopen tot ongeveer 300 euro.
